 |
'Smakelijk lezen!/ Twee ogen om te eten/ van dat lekkers op het blad!/ Hele repen letters/ naar binnen in één hap!' Meer dan honderd van die letterrepen staan er in deze uitzonderlijk smaakvol vormgegeven verzamelbundel met nieuwe en eerder gepubliceerde kinderpoëzie van Vlaming Frank Adam. De Nederlandse Milja Praagman voorzag de meeste gedichten van vindingrijke, licht absurdistische kleurenillustraties.
Zo tekent ze bij het gedicht ‘Opa’ een oude man met een schoffel in zijn hand, die letterlijk vergroeid is met zijn stoel. Na het overlijden van oma, vertelt het gedicht, doet de arme man niets dan zitten, terwijl hij daarvoor altijd in de tuin werkte. ‘Papa zegt: ‘Hij moet/ eerst nog erg veel spitten/ en wieden in zijn hoofd.’
Bij een ander gedicht over de dood, staat een gieter met een gezichtje tranen met tuiten te huilen. Ook al zo’n veelzeggend beeld op kinderniveau: de gieter die de planten op het graf water geeft, huilt natuurlijk ook! Maar het ding maakt tegelijk het leven mogelijk.
De gedichten zijn thematisch gerangschikt in elf delen. Behalve over de dood, dicht Adam ook over onderwerpen als jaarfeesten, dromen, familie, taal, lichaam en bijbehorende ‘giecheltaboes’ onder kinderen, zoals bloot zijn.
Soms zijn het speelse, talige versjes: ‘Grote broer./ Grote verveler./ Hartensteler./ Meisjesknijper./ Woordenslijper./ Pietje de Pester./ Clown zonder neus./ Knuffelreus.’ Soms hebben de gedichten een filosofische ondertoon: ,,Waarom hebben mama’s/ borsten maar geen baard?/ Waarom staat/ mijn neus niet/ op mijn buik?/ En kan ik niet/ hóren wat ik ruik?'
Het wemelt in Adams teksten van verrassende en tegelijk herkenbare beelden: ‘Sprinkhaan, sprinkhaan,/ kleine, groene kangoeroe’. Of: ‘Griep is een seizoen./ Het vijfde in de rij./ Een soort zomer-winter/ begint er dan in mij.’ En deze variatie op een verjaardagsliedje: ‘Er is er een verdrietig./ Dat zie je niet aan hem./ Ogen op een kiertje/ en een slotje op zijn stem.’
Toch had de selectie wel iets strenger gekund. Sommige gedichten zijn net niet helder genoeg, wel erg simpeltjes of gaan gebukt onder dwangrijm en plechtig (Vlaams?) taalgebruik: ‘enkel’ in plaats van ‘alleen’, ‘passeren’ in plaats van ‘langskomen’, ‘kassier’, ‘sjerp’, ‘virtueel’ en ‘artistiek’. Gelukkig blijven er meer dan genoeg letterrepen over om je helemaal vol te eten. Misselijk word je er toch niet van.
Frank Adam: Als de bomen straks gaan rijden.Ill. Milja Praagman. De Eenhoorn, Wielsbeke. ISBN 9789058387257; 110 blz. € 17,50. Vanaf 5 jaar.
|