Als ik de wereld kon maken - Susie Morgenstern

De schilderingen in het prentenboek 'Als ik de wereld kon maken' zijn zo krachtig, dat het lijkt of ze uit het keurslijf van de kaft willen breken. Hoewel het boek al een royaal formaat heeft, voel je steeds de neiging het opengeslagen op een kast te zetten om de afbeeldingen als echte schilderijen de ruimte te geven en op je te laten inwerken.

Zoals de tekening waarop een kleine jongen met zijn armen wijd op de rand van een berg balanceert. Achter hem komt de zon op, als een enorme rode bal. Je kunt dat beeld ook anders bekijken, alsof het jochie de zon zojuist de lucht in heeft geschopt. Die interpretatie sluit aan op het verhaal van Susie Morgenstern.

De jongen weet niet wat hij later wil worden, tot hij het op een ochtend duidelijk voor zich ziet. ,,Ik zou graag de zon elke morgen een zetje willen geven om hem een eindje op weg te helpen", zegt hij. De golven van de zee zou hij hoger willen opstuwen ,,zodat hun muziek nog mooier klinkt." Hij wil zieken genezen, doden tot leven wekken, oorlogen stoppen, boeven vangen en er altijd voor iedereen zijn.

Die opsomming van goede daden klinkt nogal zoetsappig. En de onverwacht nuchtere conclusie roomt het verhaal wel af, maar blijft een tikje moralistisch: ,,Als ik alles eens op een rijtje zet, zou ik later wel God willen worden. Maar misschien is het handig als ik eerst leer lezen."

Het zijn dus vooral de prenten die dit boek de moeite waard maken. De Chinese illustrator Jiang Hong Chen (ook geschreven als Chen Jianghong) maakte vorig jaar al indruk met zijn vlammend expressieve 'De tijgerprins' (Gottmer). Maar daarin combineerde hij uitbundige vormen en kleuren nog met traditioneel, Chinees aandoend priegelwerk, waardoor het geheel soms wat kitscherig aandeed.