 |
Twee jaar geleden verraste Agave Kruijssen met de ridderroman 'Floris', over het bewogen leven van graaf Floris V van Holland. Hoewel de nadruk in dat boek ligt op de ingewikkelde politieke spelletjes en er bovendien ongelofelijk veel personages in voorkomen, maakte Kruijssen er een boeiend relaas van. Dat kan helaas niet gezegd worden van haar nieuwste boek, waarin opnieuw een roerige episode uit de middeleeuwse politiek centraal staat.
In 1371 komt de jarenlange broedertwist tussen hertog Reinoud van Gelre en zijn jongere broer Eduard tot een fataal hoogtepunt. Al sinds het overlijden van hun vader zijn de twee verwikkeld in een successieoorlog. Eduard wordt gesteund door de Bronckhorsten, Reinoud door de Heekerens; twee rivaliserende geslachten uit de regio. Maar Eduard lijkt de strijd te hebben gewonnen. Híj zit op de troon, terwijl rechtmatig hertog Reinoud achter slot en grendel wegrot in kasteel Nijenbeek.
Toch broeit er meer dan Eduard kan bevroeden. De Heekerens zinnen op wraak; ze smeden plannen om Reinoud te bevrijden en Eduard tijdens een veldslag te vermoorden. Daarbij maken ze handig gebruik van de gekwetste gevoelens van Herman Leers, wiens verloofde Cunera door Eduard is geschaakt.
In 'Floris' kreeg de lezer bijna 300 bladzijden lang de tijd om alle personages, plaatsen en kastelen te leren kennen en de politieke strategieën te doorzien. 'De laatste pijl' geeft je slechts honderd pagina's de tijd en dat is veel te kort, de bijna overmatige hoeveelheid dialogen met uitleg en perspectiefwisselingen ten spijt. Zelfs in de laatste hoofdstukken is het nog nodig naar de bijgeleverde stamboom en landkaart te bladeren om te begrijpen wie nou wie steunt en of heer Willem dezelfde is als heer Van Bronckhorst, enzovoort.
Inhoudelijk mankeert er wel meer aan het verhaal. Kruijssen maakt onvoldoende duidelijk waarom Eduard en Reinoud elkaar zo haten. Ze verklaart hun gevoelens nergens, waardoor de broedertwist geen emotionele lading krijgt. Datzelfde geldt voor de verliefdheid die blijkbaar ontstaat tussen Eduard en de verloofde Cunera. De lezer wordt geen deelgenoot gemaakt van Cunera's raadselachtige innerlijke ontwikkeling, maar moet op een gegeven moment verbaasd constateren dat ze is gevallen voor de man die haar heeft laten ontvoeren.
Historische anekdotes en sagen als 'De draak van Gelre', die Kruijssen met de historische feiten verweeft, verluchtigen het verhaal enigszins. Maar het zijn krenten in een verder gortdroge pap.
Lees ook de recensies over andere boeken van Agave Kruijssen:
|