 |
Dit is een korte bespreking uit de rubriek 'Beeldboek' in Letter & Geest.
Zelden verschijnt er zo’n teder prentenboek over vriendschap als ‘De leeuw en het vogeltje’ van de Canadese illustratrice Marianne Dubuc. In wonderschone, pastelkleurige aquarel- en potloodtekeningen en een enkele korte zin vertelt ze het verhaal van Leeuw, die in de herfst een gewonde vogel vindt. Die mag bij hem overwinteren, omdat de andere vogels al naar het zuiden zijn getrokken. Het is een koude winter, staat er, “maar met z’n tweetjes is het best uit te houden”. Leeuw leest de vogel voor bij het haardvuur en laat hem in zijn pantoffel slapen. Prachtig hoe subtiel de vaak verstilde beelden spreken. Zo laat Dubuc een dubbele bladzijde helemaal wit, bij wijze van sneeuw, om op de volgende pagina een krokus uit dat wit te laten groeien. In de lente vertrekt de vogel, Leeuw staat verslagen naar de lucht te kijken. “Zo is het leven.” Maar dan wordt het opnieuw herfst. We zien de dobber en het blaadje, zoals hierboven afgedrukt, die zo sterk het wachten verbeelden. En die hoopvolle kop van Leeuw, al voorbereid op de teleurstelling: “Kom jij ook weer?” Het slot is hartverwarmend. Opnieuw twee witte pagina’s, dit keer met alleen een muzieknoot: de vogel fluit, ze is terug. Gelukkig maar, want “met z’n tweetjes is zo’n winter best te doen.”
Marianne Dubuc: De leeuw en het vogeltje. Vertaald uit het Frans door Jacques Dohmen. Querido, Amsterdam. 72 blz. € 14,99. Vanaf 4 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Marianne Dubuc:
|