 | Er zijn niet veel goede jeugdboeken over het slavernijverleden. Buiten de opgepoetste klassieker 'De hut van oom Tom' van Harriet Beecher-Stowe, beperkt de keuze voor kwaliteit zich tot 'Marijn bij de Lorredraaiers' van Miep Diekmann of 'Anansi's web' van Lydia Rood, dat binnenkort opnieuw verschijnt onder de titel 'Dans om het zwarte goud'.
In dat licht is het verbazingwekkend dat het aangrijpende reisverslag 'Duvelstoejager op een slavenschip' van Paula Fox, bekroond met een Zilveren Griffel, al ruim twintig jaar niet meer leverbaar is. Uitgeverij Holland had er zuiniger op mogen zijn. Maar als 'De slavendanser' ligt het nu toch weer in de winkel en ondanks de soms wat wankele nieuwe vertaling, heeft het verhaal niets aan zeggingskracht verloren.
De jonge fluitspeler Jessie is in New Orleans ontvoerd en tegen zijn zin meegenomen op een slavenschip, dat 'zwarten' uit Afrika ophaalt. Jessie moet deuntjes fluiten voor de slaven, zodat ze kunnen dansen. De kapitein wil niet dat hun spieren teveel verslappen en ze hun marktwaarde verliezen gedurende de zeereis.
Jessie kan het leed dat hij ziet nauwelijks verdragen. De zwarten zijn tot bloedens toe geketend en worden na de dansjes als beesten in het ruim opgestapeld. Het beklemmende leven op het schip, een beerput vol ellende, vervult Jessie met afschuw. Maar soms slaat zijn medelijden om in haat en wil hij de zwarten het liefst dood hebben, om van alles af te zijn.
Die schokkende eerlijkheid breekt meteen het weeïge moralisme dat meestal in dit soort boeken op de loer ligt. 'De slavendanser' is meer dan een historisch avonturenverhaal. Paula Fox maakt er met haar beeldrijke taalgebruik en genuanceerde beschrijvingen een ruige én tere sfeervertelling van, die de lezer werkelijk dichterbij het verleden brengt. Dit boek verdient een blijvende plaats naast 'Marijn' en 'Anansi'!
Lees ook de recensies over andere boeken met het thema slavernij: - 'Elia strijdt voor vrijheid'
- 'Slaaf Kindje Slaaf'
|