 |
Eigenlijk zou dit zo'n zuur stukje moeten worden dat je er een wrange smaak van in je mond krijgt. Dat zouden de broers Harry en Huibert Zuur in elk geval op prijs stellen. Maar ze spelen de hoofdrol in een van de grappigste kinderboeken van de afgelopen tijd, dus kan ik weinig voor ze betekenen.
De heren Zuur zijn zulke zuurpruimen 'dat zelfs hun bloemetjesbehang verwelkt'. 's Nachts bewaren ze hun 'tweedemonds' kunstgebitten in bekers azijn en hun ontbijt bestaat uit zure haring en witlofthee met een scheutje augurkensap. Harry en Huibert bellen elke dag om kwart voor vijf de klachtenlijn van het gemeentehuis om te klagen, prikken alle voetballen die in hun betegelde tuin belanden lek en 'stoepzuigen' als er iemand is langsgelopen. En omdat 'donderdag klinkt als onweer', maken ze op die dag steevast ruzie.
Met Roald Dahl-achtige flair en in beeldende taal leeft jong schrijftalent Jaap Robben (1984) zich uit in de typering van de gebroeders, die ongetwijfeld bij veel kinderen op de lachspieren zal werken. Toch blijven de personages minder karikaturaal dan je aanvankelijk verwacht, en dat rechtvaardigt de gevaarlijke vergelijking met Dahl misschien nog het meest. Er schuilt ook een lichte tragiek in hun verhaal, die de azijnpissers haast iets aandoenlijks geeft. In een korte flashback komt de bizarre dood van hun vriendelijke vader aan het licht en de beroerde opvoeding die hun verzuurde moeder hen daarna gaf.
Na dit intermezzo stelt de lezer zich de vraag wat er met moeder Zuur is gebeurd. Slaapt zij echt op zolder, zoals de broers beweren? Een kaart voor haar honderdelfde verjaardag brengt hen in elk geval behoorlijk van slag. Als de nieuwe telefoniste van het gemeentehuis vervolgens met een overdosis vriendelijkheid het leven van de Zuurtjes binnendringt, kunnen ze de confrontatie met hun verleden niet langer uit de weg gaan.
De bijdrage van de Vlaamse illustrator Benjamin Leroy, die al eerder met Robben samenwerkte in de dichtbundel 'Zullen we een bos beginnen?', is onmisbaar in dit boek. Zijn tekeningen - in zwierige potloodlijnen, arcering, aquarel en collage - nemen het verhaal soms helemaal over. Zo tekent Leroy de vreemde dromen van de Zuurtjes, die je pas kunt duiden nadat je verder in het verhaal bent. Mooi ook dat de tekeningen in het begin vooral grijs en zurig citroengeel zijn en later steeds meer kleur krijgen. Alleen de gezichten van Harry en Huibert blijven zwart-wit.
Jaap Robben: De Zuurtjes. Ill. Benjamin Leroy. De Geus, Breda. ISBN 9789044516715; 160 blz., € 14,90. Vanaf 8 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Jaap Robben:
|