 |
In de magnifieke bundel ‘Doodgewoon’ dicht Bette Westera over de dood. Voor kinderen, omdat de dood helaas ook bij hun leven hoort, als er huisdieren, vriendjes of (groot)ouders overlijden. Maar haar teksten raken volwassenen net zo goed. Ze gaan over het ‘nut’ van de dood, het bestaan van een hemel, over begrafenisrituelen, rouw en gemis. Zoals dit gedichtje, waarin de bekende winkelnamen het verdriet om een overleden moeder pijnlijk tastbaar en ‘van elke dag’ maken: “Ik mis je op de fiets,/ ik mis je in de trein./ Ik mis je bij de H&M/ en bij de Albert Heijn.”
Westera durft ook ingewikkelde onderwerpen aan. Over zelfmoord schrijft ze: “De dagen deden zeer./ Het leven was te zwaar./ Ze kon gewoon niet meer.” Over een miskraam: “Je had gewoon nog even moeten wachten./ Dan mocht je op een dag bij mij op schoot./ Dan kon ik zien hoe lief je naar me lachte/ en naar me keek. Dan was je nu niet dood.” Ze komen binnen, die gevoelige gedichten, door de rechtstreekse toon.
Dat het geen loodzwaar boek is geworden, is te danken aan luchtige versjes, waaronder geestige grafschriften: “Hier lig ik dan,/ begraven in een grazig stukje groen,/ en denk wat ik al eerder dacht:/ de dood is goed te doen.” Of het briljante ‘Hein’, waarin het leven een spelletje is: “Niet ver van ons pleintje woont Magere Hein,/ die dol is op tikkertje spelen./ En altijd en eeuwig wil Heintje hem zijn,/ alsof het hem nooit gaat vervelen.”
Westera bewijst eens te meer dat zij van alle dichters die in de voetsporen van Annie M.G. Schmidt zijn getreden de overtuigendste opvolgster is. Haar vormvaste verzen lezen ongelofelijk vloeiend, ze is niet of nauwelijks te betrappen op geforceerd sinterklaasrijm, de teksten zijn maatschappijbewust, spitsvondig, ontroerend en geestig en geregeld nog taliger dan die van Schmidt.
Maar ook vanwege de schitterende vormgeving, is dit boek een hoogtepunt: linnen rug, drie (!) leeslinten, in breedte variërende pagina’s, smaakvolle lay-out. En, het belangrijkste:beeldschone illustraties van Sylvia Weve, die een Gouden Penseel won voor ‘Aan de kant, ik ben je oma niet’, haar vorige boek met Westera, maar overtreft zichzelf opnieuw. Ze varieert in stijl, werkt inventief met de verschillende paginabreedtes en geeft het boek een warme samenhangende sfeer, die nergens weeïg wordt.
Bette Westera: Doodgewoon. Ill. Sylvia Weve. Gottmer, Haarlem. 112 blz. € 19,95. Vanaf 9 jaar.
Update: bekroond met de Woutertje Pieterse Prijs 2015 (tekst en beeld), de Gouden Griffel 2015 (tekst) en een Vlag & Wimpel van de Penseeljury (beeld).
Lees ook de recensies over andere boeken van Bette Westera:
|