 | Het liefst wil Tjebbe een grote broer voor zijn verjaardag, maar die past niet in mama's buik. Dus, vooruit, hij zet een klein broertje op zijn verlanglijst. Hij weet zelfs al een naam: Frits. Als zijn ouders hem vertellen dat hij een zusje krijgt, kan Tjebbe zijn teleurstelling dan ook nauwelijks onderdrukken. Alhoewel, bij nader inzien is het zusje leuker dan hij dacht: ze heet Yu-lin en komt niet uit mama's buik, maar met het vliegtuig uit China.
Op dit punt, op ongeveer een derde van het boek, begint 'Een zusje uit een vliegtuig' eindelijk te boeien. Het eerste deel is een te uitgebreide kennismaking met Tjebbe, in de vorm van lukraak bij elkaar geveegde, alledaagse verhalen. Ze gaan over veters strikken, toveren, het kerstspel op school, en zelfs over vrijen en de miskraam van de buurvrouw.
Het lijkt erop dat debutant Guido Bottinga een breed opgezet voorleesboek over Tjebbe heeft willen schrijven, maar het gewicht van het adoptieverhaal heeft onderschat. Want dát is zo interessant dat het alle aandacht opeist en de andere hoofdstukken onmiddellijk doet verbleken. Verderop, als Yu-lin in Nederland is, beginnen de 'gewone' intermezzo's zelfs vreselijk te irriteren. We willen meer weten over Tjebbe's zusje en niet over zijn eerste dag op de voetbalclub! Als Bottinga die ruis achterwege had gelaten, was 'Een zusje uit een vliegtuig' sterker en compacter geworden.
Maar ook al wordt het geduld van de lezer vaak op de proef gesteld, het 'adoptieverhaal' is de moeite waard. Bottinga beschrijft helder en vaak ontroerend hoe Tjebbe moet wennen aan Yu-Lin. En belangrijke vragen over adoptie en gezinsuitbreiding komen op een onnadrukkelijke manier aan bod. Waarom hebben Yu-Lins echte ouders haar weggedaan? Waarom krijgt zíj nu opeens alle aandacht? Die vragen worden zorgvuldig en liefdevol beantwoord door Tjebbe's ouders. 'Een zusje uit een vliegtuig' is daarmee in elk geval een heel bruikbaar boek geworden voor kinderen met een geadopteerd broertje of zusje. |