 |
Als zoon van binnenvaartschippers moest Harm de Jonge (1939) in zijn kinderjaren telkens weer afscheid nemen van nieuwe vrienden aan wal. Ook in veel van zijn boeken zijn de vriendschappen van voorbijgaande aard en blijven vrienden op een intrigerende manier een beetje vreemden.
Nog voor we te weten komen hoe de penvriendschap van Tommie (14) met het meisje Charlie (12) begon, vertelt hij over de vreemde afloop ervan. "We hadden elkaar geschreven alsof het leven kort was en we haast hadden", staat er in mooie, maar wel wat ouwelijke taal voor een puber. Dan stuurt Charlie hem een ansichtkaart waarop ze schrijft dat ze niet meer met hem kan corresponderen.
Drie maanden eerder vond Tommie tijdens een bezoekje aan Amsterdam haar eerste briefje, in een parfumflesje onder het standbeeld van Woutertje Pieterse op de Noordermarkt (een knipoog naar de prijs die De Jonge voor zijn boek 'Josja Pruis' kreeg). Charlie vraagt daarin of de vinder per ouderwetse brievenpost met haar wil schrijven.
Vanuit het Groningse dorp waar de woonboot van zijn ouders ligt, begint Tommie brieven te sturen. De lezer krijgt alleen de brutale antwoorden van Charlie onder ogen. Ze staan vol met heerlijke verzinsels en opmerkelijke wetenswaardigheden, bijvoorbeeld dat een mens evenveel botten heeft als een granaatappel pitjes. De Jonge is een meester in het verzamelen en naar zijn hand zetten van dat soort curieuze feitjes. Af en toe draaft hij daarin misschien wat door, maar het geeft zijn boeken een heel eigen, kruidige smaak.
Charlie vertelt ook dat er Mayakrijgers naar haar op zoek zijn, omdat ze eigenlijk een indianenprinses is. "Wat je bedenkt kan ook bestaan, anders kun je het niet bedenken", schrijft ze later. Het is een van de kernzinnen uit het boek, dat wel een ode aan de fantasie genoemd mag worden.
Tommie voelt wel aan waarom Charlie de wereld een beetje mooier maakt; haar moeder is pas gestorven. Toch wil hij weten wat waar is en wat niet. Zeker als hij verliefd wordt op zijn brievenprinses en ze niet op het adres blijkt te wonen waar hij zijn post naartoe stuurt. Na die ontdekking krijgt het verhaal een detectiveachtige spanning. Uiteindelijk komt er een geloofwaardige verklaring voor Charlie's verdwijning en doorgrondt Tommie de meeste geheimen. Maar hij schrijft ook, in de enige brief van zijn hand: "Je droomt wat je niet kan en als je gelooft wat je droomt ben je gelukkig. Zo simpel is het."
 This review is available in English. Please click here.
Lees ook de recensies van andere boeken van Harm de Jonge:
Lees ook het interview met Harm de Jonge uit Trouw:
|