 |
In de VS is Kate DiCamillo een toonaangevende kinderboekenschrijfster. Hier is ze vooral bekend van het verfilmde 'Despereaux' en een van mijn persoonlijke favorieten: 'De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane' (Zilveren Griffel), een ontroerend verhaal over een speelgoedkonijn dat leert wat liefde is.
In 'Flora en de fantastische eekhoorn', bekroond bestseller in eigen land, verrast DiCamillo met een absurd-komische toon. Flora (10) is een geboren cynicus en groot fan van superheldenstrips (geinig dat sommige scènes in het boek toepasselijk als strip zijn getekend). Flora's ouders zijn gescheiden en ze twijfelt of haar moeder wel van haar houdt.
Als buurvrouw Toetje met haar nieuwe stofzuiger per ongeluk een eekhoorn opzuigt, redt Flora het dier. De eekhoorn, Odysseus, heeft door het incident bijzondere krachten gekregen: hij is supersterk, kan vliegen en gedichten schrijven. Vanaf dat moment krijgen we ook inkijkjes in zijn gevoelige ziel, waarin de warmte uit 'Edward Tulane' doorklinkt: "Zijn brein voelde groter, ruimer. Het was alsof er diverse deuren in de donkere kamer van zijn binnenste (deuren waarvan hij niet eens had geweten dat ze bestonden) plotseling waren opengegooid."
Flora's moeder wil Odysseus niet in huis hebben en draagt haar ex op hem te doden. Een bizar, maar spannend uitgangspunt. Toch begint het boek op de helft te vervelen. De gebeurtenissen maken weinig indruk en de bijfiguren zijn allemaal even maf en eendimensionaal: Flora's irritant wijselijke buurjongen William Spiffer lijdt aan tijdelijke blindheid, haar vader stelt zichzelf steeds opnieuw voor als hij niet weet wat hij moet zeggen ('George Bukman, hoe maakt u het?') en moeder is een aanstellerig secreet.
Dat de kinderen woorden als 'existentieel', 'potentiële corpulentie' en 'eufemistisch' gebruiken, is vast grappig bedoeld, maar de gemiddelde tienjarige lezer zal er een woordenboekje bij nodig hebben.
Geestige situaties en droogkomische dialogen genoeg in dit boek en ook heus wijze zinnen over het leven, zoals we die van DiCamillo gewend zijn. Maar het geheel stelt teleur: een magere plot, waarin de kern van het verhaal - eenzaamheid, behoefte aan erkenning en liefde - onvoldoende geraakt wordt en personages die zo karikaturaal blijven dat je je nauwelijks met hen verbonden voelt.
Kate DiCamillo: Flora en de fantastische eekhoorn (Flora & Ulysses). Vert. Harry Pallemans. Ill. K.G. Campbell. Lannoo; 263 blz. euro 14,99. Vanaf 10 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Kate DiCamillo:
|