 | Mysterieus toeval is de motor van de opmerkelijke boeken van de Britse Jenny Valentine. Vorig jaar debuteerde ze met de eigenzinnige roman 'Op zoek naar Violet Park'. Daarin probeert tiener Lucas het levensverhaal van de hem onbekende Violet Park te reconstrueren, nadat hij de urn met haar as in een taxicentrale heeft gevonden. Zonder het aanvankelijk zelf te beseffen, wroet hij met zijn speurwerk ook in zijn eigen geschiedenis.
Een toevallige 'ontmoeting' met een (ditmaal bekende) overledene vormt ook het uitgangspunt voor Valentine's nieuwste boek 'Gebroken soep'. De vijftienjarige Rowan krijgt in een winkel een fotonegatief van een onbekende jongen. Ze heeft het laten vallen, zegt hij, maar Rowan weet zeker dat het niet van haar is. Als ze de foto laat ontwikkelen, krijgt ze de schrik van haar leven: het blijkt een portret van haar verongelukte broer Jack.
Met deze onverwachte wending herhaalt Valentine de truc die haar debuut zo verfrissend maakt: ze verpakt het eigenlijke verhaal als een bizarre detective. Het is aan Rowan om uit te zoeken waar het negatief vandaan komt en ze begint een zoektocht naar de onbekende jongen.
Toch klinkt 'truc' misschien te negatief, want het gegeven zelf is origineel genoeg en ondersteunt ook nu op een bescheiden manier de spanningsboog. Het kernverhaal is dit keer bovendien anders: niet de volwassenwording staat centraal, zoals in 'Violet Park', maar het rouwproces van Rowan en haar familie.
Het verdriet om Jack heeft het gezin verscheurd: vader is vertrokken, moeder is zo depressief dat ze haar bed niet meer uit komt en zelfs suïcidale neigingen heeft. Rowan, totaal op zichzelf aangewezen, zorgt voor haar (te) vroegwijze zusje van zes. Het fotonegatief betekent een doorbraak voor Rowan: ze sluit vriendschap met Harper, de jongen die haar de foto gaf, en met de geheimzinnige Bee, die zich haar lot ogenschijnlijk uit het niets aantrekt. Dankzij hen krijgt Rowan eindelijk de gelegenheid om haar verdriet een plek te geven.
Valentine schrijft in heldere taal, met eigentijdse metaforen en zonder omhaal op wat haar personages voelen. Met die directe toon vermijdt ze sentimentaliteit en al teveel gepsychologiseer. Het geeft lucht aan het verhaal en biedt naast de zware onderwerpen ook geloofwaardig ruimte aan gewone puberperikelen, zoals een beginnende verliefdheid. Juist die combinatie maakt dit boek zo aangrijpend levensecht.
Lees ook de recensies over de andere boeken van Jenny Valentine: - 'Op zoek naar Violet Park'
- 'Mierenkolonie'
|