 | Veel kinderboekenschrijvers laten volwassen personages zo snel mogelijk van het toneel verdwijnen. Want het wordt pas spannend als kinderen zelfstandig op avontuur gaan. Debutant Han van der Vegt ruimt de ouders van de zusjes Sam, Zus en Lot behoorlijk hardhandig uit de weg: de gemeente sloopt per ongeluk hun huis, met pa en ma er nog in.
De zusjes zijn in één klap wees en dakloos, maar gaan daar zo luchtig mee om, dat dit weinig indruk maakt. Dat lijkt Van der Vegts bedoeling ook niet. Hij heeft, misschien wel met een schuin oog naar Roald Dahl, een grappig, bizar boek willen schrijven.
Sommige passages zijn duidelijk in diens gruwelgrappige traditie geschreven, zoals de smakelijke scčne waarin Lot uitlegt wat voor monster ze heeft getekend: "Hij heeft zulke lange tanden dat hij zijn mond niet dicht krijgt. Hij kan niet eens kauwen (...) Eigenlijk zou hij pap moeten eten. Maar hij lust geen pap. Hij lust alleen kinderbeentjes."
Een nieuwe Roald Dahl is Van der Vegt niet, alleen al omdat de ellende in Dahls boeken je niet koud laat en je er desondanks om kunt lachen. Maar hoe dan ook: auteurs die in zijn traditie schrijven hebben we in Nederland te weinig. Schrijvers met een kronkel, die met ongebreidelde fantasie en humor een ouderwets leuk kinderboek op papier zetten. En dat is 'Het rode ei' zeker.
De burgemeester biedt de onfortuinlijke zusjes een vreemd nieuw huis aan in de vorm van een enorm rood ei, middenin een weiland. Het is gebouwd door ingenieur Lalperdonk, die vroeger bij de zusjes in de straat woonde en nu in de gevangenis zit. Het was zíjn huis dat de gemeente wilde verwoesten. Waarom eigenlijk?
De meiden gaan op onderzoek uit en vinden in de werkplaats van Lalperdonk schaalmodellen van hun ei-huis. Hun verbazing is groot als blijkt dat deze rode eitjes kunnen vliegen. Zou dat betekenen dat hun eigen huis ook...? Langzaam ontdekken de zusjes wat Lalperdonk van plan was met het rode ei en waarom hij nu, ten onrechte, achter de tralies zit.
Een vlot avontuur met karikaturale personages en een wensvervullend slot. Van der Vegt schreef ook dichtbundels voor volwassenen. Een volgend kinderboek zou nog iets poëtischer mogen. |