 |
Bekende Nederlanders die een kinderboek schrijven: dat roept in het boekenvak geregeld wrevel op. De schrijfsels krijgen buitensporig veel aandacht, terwijl ze vaak niet te pruimen zijn. Maar ‘Het vliegende schaap’ van Daphne Deckers, vooral bekend als presentatrice en columniste, is wél een heel aardig, filmisch (dieren-)avontuur voor een breed publiek.
Het originele vertrekpunt is de officiële presentatie van de eerste luchtballon, op 19 september 1783, in de tuin van paleis Versailles en in aanwezigheid van koning Lodewijk XVI en zijn vrouw Marie-Antoinette. Uitvinders en broers Joseph en Etienne Montgolfier stapten niet zelf aan boord: de ‘bemanning’ bestond uit een schaap, een haan en een eend.
Deckers vertelt wat er aan dat moment voorafging vanuit een alwetend perspectief. Dat verleent het verhaal een klassieke sfeer, maar werkt een enkele keer ook wat rommelig, door al teveel wisselingen tussen personages.
Gelukkig focust Deckers grotendeels op het rebelse jonge schaap Sjors; ‘een ramp op vier poten’, omdat ze steeds in de problemen komt. Door haar toedoen sterft haar moeder in een gevecht met wolven. Sjors wil niets liever dan haar bezoeken in de ‘hemelse weilanden’ en neemt zich voor te leren vliegen.
Daarbij wordt ze geholpen door een komisch duo: de lamme eend Pulletje, die veel van mensen weet, en de bange haan Gallus. Vooral Pulletje is leuk, om zijn wijsneuzige opmerkingen, zoals dit diepzinnige vliegadvies: ‘Je moet jezelf nooit omlaag denken, altijd omhoog’. Gallus’ hoogtevrees noemt hij ‘een ernstige vorm van verticale onzekerheid’.
Ondertussen volgen we ook Joseph, die de luchtballon uitvindt als hij een opgeblazen papieren zak in een kampvuur gooit. Maandenlang bouwt hij in het geheim aan zijn ontdekking. Uiteindelijk brengt Deckers de twee verhalen mooi bij elkaar.
Het boek trekt als een fijne familiefilm met flink wat spannende scènes aan je voorbij, maar houdt stilistisch te wensen over. Er staan behoorlijk wat stijve zinnen in: “Plotseling stond ze echter noodgedwongen voor een grillige rotswand stil." En: “Doordat Sjors veel rook had binnengekregen, verliep haar ademhaling nog steeds moeizaam”. Ook kauwt Deckers in de dialogen alle emoties voor: ‘zei ze ontdaan’, ‘vroeg ze grimmig’. En zouden dieren anno 1783 woorden als ‘top’, ‘dimmen’ gebruiken?
Daphne Deckers: Het vliegende schaap. Ill. Annet Schaap. Moon, Amsterdam. 192 blz. € 17,50. Vanaf 8 jaar.
|