 | Van de Duitse Ahnu Stohner verschenen bij Lemniscaat eerder de twee vreselijk slappe prentenboeken over 'De kleine kerstman'. Ze moesten het vooral hebben van het reuzenformaat en de sfeervolle schilderingen van Henrike Wilson. Het nieuwe prentenboek van het duo Stohner en Wilson, 'Lotje', leunt nog altijd meer op de illustraties dan op de tekst, maar het verhaal is gelukkig ietsje beter dan dat van het kerstboek.
Lotje is een merkwaardig schaap. Ze maakt de gekste sprongen, is herdershond Charlie te slim af en bezoekt in haar eentje vreemde plekken ver van de kudde. Ze slaapt in een boom, klimt bovenop een steile rots en kijkt vlak langs de weg naar voorbij razende auto's. 'Oowoowooo!' en 'Oeioeioei!' kreunen de schapen steeds als Lotje weer iets geks heeft gedaan.
Maar op een dag glijdt de oude herder uit en moet iemand hulp gaan halen. Charlie is te oud en de schapen durven niet, behalve Lotje natuurlijk. Zij is gewend om te klimmen en klauteren en weet feilloos de weg naar het dorp te vinden.
De ontknoping ligt nogal voor de hand, maar Stohner weet van zijn verhaal toch een echt avontuur te maken, waarin verschillende emoties doorklinken. Eerst is het lachen om die gekke Lotje (ze is duidelijk van Lotje getikt), dan voel je hoe ze wordt afgewezen door de groep en krijg je toch medelijden met haar. Maar nadat Lotje een dramatisch en ogenschijnlijk onoplosbaar probleem heeft overwonnen, ontpopt ze zich tot een echte heldin voor wie je alleen maar bewondering kunt hebben.
Verhaaltjes als deze komen we natuurlijk wel vaker tegen. Het zijn, zoals gezegd, opnieuw de illustraties die het boek aantrekkelijk maken. Henrike Wilson heeft een robuuste, haast grove stijl. Maar haar platen worden nergens lomp of hard, omdat ze handig gebruikmaakt van de kwaliteiten van acrylverf. Die verf oogt vettig en laat de streek van het penseel zien. Dat geeft de illustraties een fluweelachtige, aaibare uitstraling.
Opvallend is ook de consequent volgehouden ritmiek van de platen. Wilson wisselt volle, drukke pagina's af met kale afbeeldingen. Lotje bevindt zich meestal in een grote ruimte, die haar vrije karakter accentueert, terwijl de schapen met hun herder in een knusse kudde bijeen staan.
Henrike Wilson is iemand om in de gaten te houden. Hopelijk wordt ze nog eens gekoppeld aan een echt goede schrijver, iemand met pit, die van de platgetreden paden durft af te wijken. |