 |
Van een auteur die de laatste jaren vooral naam maakte met realistische kinderboeken, zoals het veelbekroonde en binnenkort verfilmde ‘Een kleine kans’, verwacht je niet meteen een absurdistisch verhalenboek met de titel ‘Mijn opa en ik en het varken oma’. Weliswaar getuigt Marjolijn Hofs eerdere werk ook al van een originele geest, maar daar stonden haar hersenkronkels steeds in dienst van een serieus verhaal. In dit nieuwe boek leeft ze zich met aanstekelijk plezier uit in idiote scènes vol hilarische overdrijving en lijkt daarbij maar één doel te hebben: de lezer aan het lachen maken.
Dat lukt in bijna alle hoofdstukken, die telkens in de eerste regels al verrassen. Zoals het eerste verhaal: “‘Ik heb zin om pannenkoeken te bakken’, zei mijn opa. ‘Nee hè’, zei ik. ‘Niet alweer.’” Al snel begrijp je de weerzin van het naamloze meisje: opa is een dwangmatige pannenkoekenbakker! Hij kan niet meer stoppen, bakt tot diep in de nacht. “Het is zo’n drang vanbinnen”, verzucht hij, vrij naar de spin Sebastiaan van Annie M.G. Schmidt. Uiteindelijk schaft opa een varken aan dat alle pannenkoeken kan verorberen. Ze noemen het beest: Oma.
Veel komen we niet te weten over de opa en zijn eigenzinnige kleindochter. Niets over de thuissituatie van het meisje, niets over de echte oma en ook het decor blijft beperkt tot het erf rond opa’s boerderij. Hof had blijkbaar geen zin in de ballast van bijpersonages, rode draad en diepere betekenis. Het maakt het boek een tikje plat, maar daar staan vaart, een verzorgde stijl en een flinke portie fantasievolle grappen tegenover.
Die humor zit soms in slapstickachtige situaties (samen met het varken Oma door de modder rollen), soms in bizarre voorvallen (opa durft na een klusje het dak niet meer af en blijft daar twee nachten zitten), maar vaak ook in een enkele zin of een korte dialoog. Zoals deze: “Ben je dood?”, vraagt het meisje, als haar opa bleek van een stoel is gegleden. “Ja”, antwoordt opa. Of het korte gesprekje dat ze met opa voert als ze over hem gedroomd heeft: “‘Opa’, zei ik de volgende dag. ‘Dat leek nergens op. De volgende keer als ik over je droom moet je iets bijzonders doen.’ ‘Zoals wat?’, vroeg mijn opa.” En ze spreken af hoe hij zich in haar volgende droom zal gedragen.
Een geslaagde nieuwe stap in het oeuvre van Hof die, met een beetje meer diepgang, zeker voor herhaling vatbaar is.
Marjolijn Hof: Mijn opa en ik en het varken oma. Ill. Judith Ten Bosch. Querido, Amsterdam. ISBN 9789045111889; 101 blz. € 13,95. Vanaf 8 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Marjolijn Hof:
|