 |
Zijn oma noemt HP (15) altijd een ‘goede jongen’, maar zij weet niet wat er met hem gebeurt als hij te veel heeft gedronken. Zoals op dat feest laatst, waar de drank zijn zelfbeheersing van hem afspoelde en hij iets onvergeeflijks deed. Iets wat hij nooit meer zal vergeten en met niemand kan delen.
Het hangt in de lucht: jeugdauteurs voelen de behoefte om de vermeende onschuld van kinderen aan flarden te schrijven. Pas nog baarde Gideon Samson opzien met ‘Zwarte zwaan’, over een manipulatief rotkind. De Noor Hans Petter Laberg kiest ook het perspectief van een dader en beschrijft de nasleep van diens misstap.
Wat HP (die vast niet toevallig de initialen van de schrijver draagt) precies heeft gedaan, blijft lang onduidelijk, al krijg je een vermoeden als je uit spaarzame, korte flashbacks begrijpt wie het slachtoffer is: Karianne, het meisje op wie HP heimelijk verliefd was. Maar dat doet niets af aan de beklemming, die je het hele boek gevangen houdt.
Het deprimerende decor draagt bij aan die naargeestige sfeer. Laberg schept een duf dorp waar onverschillige pubers zich kapot vervelen. Altijd zitten ze op de verlaten etage van een winkelcentrum te ouwehoeren, tussen bergen lege Burger King-zakken en colablikjes. Of ze organiseren zielloze zuipfestijnen waar ‘sommigen hun tong in hun eigen mond hebben’.
Nu HP zich realiseert dat hij zijn problemen nooit met hen kan delen, valt hem de nutteloosheid van dat lamlendige leventje pas op. Een inzicht dat subtiel zijn ontluikende volwassenheid suggereert.
Zijdelings speelt het verhaal van zijn vriend André, die met zijn moeder vlucht voor zijn gewelddadige vader. Een verhaallijn als een spiegel, die HP confronteert met zijn eigen zwarte kant. Veel meer gebeurt er niet; het is de verstikkende saaiheid en de dreigende onthulling van HP’s geheim waar dit donkere boek om draait. Laberg gunt je geen adempauze.
Een echte uitweg vindt HP niet en dat verontrust. Hij biecht zijn geheim wel op aan oma, maar die ligt inmiddels in coma. De bezorgde vragen van zijn ouders weert hij af. HP probeert de verantwoordelijkheid voor zijn daden in gedachten van zich af te schuiven, maar concludeert: ‘Het is mijn schuld en daar kan ik niets mee’. Voor een jeugdroman een ongebruikelijk hard en uitzichtloos slot.
Hans Petter Laberg: Na het feest. Vertaald uit het Noors door Femke Blekkingh-Muller. Gottmer, Haarlem. € 13,95. Vanaf 15 jaar.
|