 |
Er zit een rode vlek op Zoe’s eerste brief aan de ter dood veroordeelde moordenaar Stuart Harris. “Het is jam, geen bloed, hoewel ik niet denk dat ik u het verschil daartussen hoef uit te leggen. Het was niet de jam van uw vrouw die de politie op uw schoen aantrof."
In deze directe toon, die drama en droge humor combineert, blinkt ‘Onder de ketchupwolken’ van Annabel Pitcher uit. Het is haar tweede geslaagde jongerenroman na het bejubelde ‘Mijn zus woont op de schoorsteenmantel’ (2011). Het eigentijdse, sprankelend geschreven verhaal heeft trekken van een klassieke tragedie in de behandeling van tijdloze thema’s als verraad en schuld.
De Britse Zoe schrijft niet zomaar aan een Amerikaanse moordenaar - uitgekozen op een website waar gedetineerden om penvrienden vragen. Ze schrijft ook niet zomaar onder een schuilnaam. Want ze heeft een afschuwelijk geheim dat ze niemand anders durft op te biechten. “Ik weet hoe het is (…) De mijne was een jongen. En ik heb hem vermoord (…) Wilt u het ergste weten? Ik kwam ermee weg.” In de brieven blikt Zoe terug op de gebeurtenissen die haar daad inluidden.
Een paar maanden eerder: Zoe valt voor Max, vooral omdat hij de knapste jongen van de school is en ze het spannend vindt om met hem te zoenen. Écht verliefd wordt ze ondertussen op Aaron, die ouder is en nog aantrekkelijker dan Max, en die bovendien haar fantasievolle humor begrijpt. Groot is de schok als Zoe ontdekt dat de twee broers zijn. Er ontstaat een ingewikkelde driehoeksverhouding, die niet anders dan tragisch kan eindigen.
Naarmate ze meer aan Harris opbiecht, voelt Zoe zich steeds meer met hem verbonden. De aanhef van haar brieven wordt steeds persoonlijker: eerst ‘Beste meneer Harris’, dan ‘Hoi Stuart’ en uiteindelijk ‘Liefste Stu’. Omdat ze de man niet kent en hij niet kan terugschrijven, komt hierin vooral Zoe’s eigen verwerkingsproces tot uitdrukking, haar opluchting en voorzichtige zelfvergeving.
Pitcher houdt tot op het allerlaatst buitengewoon knap geheim wie Zoe heeft omgebracht. Die voortdurende onheilspellende sfeer maakt de roman tot een pageturner. De uiteindelijke ‘moord’ schokt minder dan je na zo’n sterke opbouw zou verwachten en dat voelt een beetje als een anticlimax. Het slot is ook een tikje te sentimenteel, maar het portret van Zoe maakt dit meer dan goed.
Annabel Pitcher: Onder de ketchupwolken. Vertaald uit het Engels door Ellis Post Uiterweer. Moon, Amsterdam. 304 blz. € 19,95. Vanaf 15 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Annabel Pitcher:
|