 | Afghanistan, zomer 1999: ,,Niets mag meer en wat nog wel mag, is meteen verplicht." De Taliban regeren met harde hand. Sohail (11) vindt hen 'godsdienstige gekken' en 'ongeletterde geiten'. Maar dat kan hij niet hardop zeggen; de Taliban executeren mensen voor minder. Hij fluistert erover met zijn vriend Obeid, die klusjes opknapt voor het verzet.
Als zijn favoriete wiskundeleraar verdwijnt, begint Sohail zich beter te verdiepen in het ondergrondse netwerk. Bijna iedereen in zijn omgeving blijkt ermee verbonden. Ook zijn vader, die zo'n centrale rol speelt dat de Taliban hem te grazen willen nemen. Vader kan onderduiken, maar Sohail moet met zijn moeder en zus een zeer riskante (en voor de lezer bloedstollende) vluchtpoging naar het buitenland ondernemen.
Hoewel Sohail zijn verhaal in de tegenwoordige tijd vertelt, als een schrijnend avontuur dat nú plaatsvindt, heb je toch het gevoel dat hij ouder en wijzer en zelfs een tikje verwesterd terugblikt. Uit de ondertitel en een naschrift blijkt het inderdaad om één grote flashback te gaan. Sohail is inmiddels zestien, woont in de regio Papendrecht en zijn leraar Nederlands van het VWO tekende het verhaal op.
Een mooi gegeven, zo'n waargebeurde geschiedenis, maar daar had de docent, André Boesberg, meteen vanaf de eerste bladzijde vorm aan moeten geven: vluchteling blikt vanuit Nederland terug. Nu blijft er iets wringen: de elfjarige Sohail uit het boek kent volwassen woorden als 'obligaties' en 'ballistiek' en praat met zijn vrienden alsof hij wéét dat westerse kinderen zijn verhaal zullen lezen: ,,Computers kun je hier niet kopen, de Taliban vinden alles wat met elektriciteit te maken heeft gevaarlijk." Dat hoeven Afghaanse jongens elkaar toch niet uit te leggen?
Boesberg is vooral sterk in spannende scènes: de krachtige sfeertekening houdt de lezer op het puntje van zijn stoel. Helaas is zijn taalgebruik niet altijd even sterk. Vooral als hij aan de slag gaat met beeldspraak, resulteert dat regelmatig in merkwaardige vergelijkingen. Als Sohail ontdekt dat zijn vader bij het verzet zit, voelt hij zich bijvoorbeeld 'als een weesjongetje in een slaapzaal'.
Lees ook de recensie van 'De gelukvinder' van Edward van de Vendel, een boek met nagenoeg dezelfde thematiek. |