 |
Voor haar eerste kinderroman 'Een kleine kans' won Marjolijn Hof twee weken geleden terecht de Gouden Uil Jeugdliteratuur. Hoewel haar nieuwe boek 'Oversteken' stilistisch opnieuw zeer fraai is, maakt het verhaal dit keer veel minder indruk.
Meta's moeder wisselt nogal eens van minnaar. Dat is het kind wel gewend. Maar zodra zo'n scharrel zich als een vader begint te gedragen, heeft hij voor Meta afgedaan. Anders is dat bij de IJslandse Bjarni. De nieuwste vriend lijkt van plan te blijven. Het kersverse gezin gaat zelfs op vakantie naar Bjarni's geboorteland.
Tijdens de tochten door het ruige IJsland, raakt Meta steeds meer aan Bjarni gehecht. Hij vertelt griezelige saga's over de moordenaar Grettir en doet stoere dingen met Meta, zoals autorijden door rivieren. Als de relatie tussen Bjarni en haar moeder toch dreigt te mislukken, besluit Meta alles te doen om een nieuwe scheiding te voorkomen.
Vreemd genoeg verstoort de reis door IJsland het eigenlijke verhaal: dat van de verwantschap en groeiende vriendschap tussen Bjarni en Meta en haar loyaliteitsconflict, als de relatie tussen Bjarni en moeder strandt. Het boek gáát weliswaar ook over de reis door IJsland, maar die wordt te opzichtig ingezet als verteltechnisch instrument. De natuur is overweldigend, de saga's over Grettir bloedstollend: IJsland moet de dramatiek verhogen, maar Hof laat de lezer die spanning niet ervaren. En zo blijft de tocht een behoorlijk log en eentonig raamwerk voor het échte verhaal.
Zodra Hof daarop focust, komt onmiddellijk de indringende kracht van haar debuut terug: intelligente dialogen en verbluffend scherpe observaties, die gevoelens en gedachten haarfijn verwoorden. Het moet gezegd: alleen om die scènes al is 'Oversteken' de moeite van het lezen waard, maar wie hoopt op net zo'n afgewogen boek als 'Een kleine kans' zal toch lichtelijk teleurgesteld zijn.
Lees ook de recensies over andere boeken van Marjolijn Hof:
|