 |
,,Aan de buitenkant zag je er normaal uit. En je kwam me gewoon nog ophalen van school. Dus zo ziek was je nou ook weer niet. Dacht ik. Maar je was wel ziek. Heel ziek.” In het lijf van Polle’s vader vochten gemene soldaatjes met een legertje medicijnen. Een soort superlang stratego, bedenkt Polle, en de slechten hebben gewonnen.
In korte zinnen vertelt Polle de dagen na de dood van zijn vader over de ziekte (die niet bij naam wordt genoemd) en de weg naar de crematie. Rechtstreeks aan papa, want die kan hem nog horen. ,,Toch, papa? Hoor je me?” Ontroerend hoe hij wil geloven dat papa hem hoort en toch bevestiging vraagt. Dat er geen antwoord komt, maakt het des te verdrietiger.
Het is vooral de zuivere, ontwapenende kinderblik die dit boek zo indrukwekkend maakt. Volwassenen gaan na een sterfgeval op in het verdriet en de administratieve rompslomp, voor kinderen gaat het leven in zekere zin gewoon door. Dat voelt schrijfster Tamara Bos haarfijn aan.
Polle kan niet naar school als zijn vader is overleden: ,,Dat vond ik wel jammer, want we zouden gaan schaatsen.” Hij blijft dicht bij de zoemende baar waar papa op ligt: ,,Ik zit naast jou. Omdat het nu nog kan. Ik speel op mijn gameboy. Ik heb het geluid uitgezet.” En hij biecht zelfs op: ,,Heel soms vond ik het jammer dat je mijn vader was. Heel, heel soms. Dat was meestal op het voetbalveld. Dan was je altijd zo druk.”
Die zinnetjes maken van de dode papa in één klap een herkenbare, levensechte papa. Knap dat Bos zo fijngevoelig en eerlijk het verdriet van een kind voelbaar kan maken, zonder in volwassen sentiment te vervallen.
De metafoor in de sobere tekeningen van Annemarie van Haeringen is een vondst: ze verbeeldt het hele verhaal met blauwe en rode soldaatjes, als bij stratego. Ze vechten met elkaar, de blauwen verliezen en regelen de uitvaart van een gesneuvelde kameraad. Toch zijn de illustraties verre van afstandelijk. Het is duidelijk dat één van de soldaten papa is: met een voet op een voetbal of met uitnodigende, wijd open armen op de schaatsbaan. ,,Weet je nog, papa, dat we gingen schaatsen? (…) soms viel ik. Maar niet als jij me vasthield. Dan ging het wel.”
Tamara Bos: Papa, hoor je me? Ill. Annemarie van Haeringen. Leopold, Amsterdam. ISBN 9789025858278; 43 blz. € 12,95. Vanaf 8 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Annemarie van Haeringen:
|