 | Het kan vreselijk frustrerend zijn en soms ook onverwacht meditatief: wakker liggen. Teddybeer Brom maakt van zijn slapeloosheid gebruik om de gebeurtenissen van de voorbije dag nog eens te overpeinzen en zich te verheugen op de volgende morgen. Terwijl zijn 'baasje' slaapt, klimt hij op een stapel boeken voor het raam en reist in gedachten naar alle plekken waar hij geweest is en morgen naartoe hoopt te gaan.
Op zichzelf zijn Broms ietwat zoet geformuleerde bespiegelingen niet bijster interessant. Maar het aardige is dat ze, in combinatie met de tekeningen, steevast een aanknopingspunt zijn voor verder fantaseren. Brom vertelt slechts fragmenten van wat hij allemaal heeft gezien en gedaan. De rest mag de lezer zelf (eventueel tijdens een slapeloze nacht) invullen.
Zo ziet Brom een schip met tuffende motor over de rivier varen. Waar gaat de reis heen? Hij vraagt zich af of de ballon, die vanmiddag voorbij zweefde, al is geland. Er zat een briefje aan: wat zou daarop staan? En hoe zou het met de circusartiesten zijn die Brom 's middags tegenkwam? Zou het olifantje wél kunnen slapen, omdat de clown een wijsje op zijn viool speelt? Uiteindelijk is Brom moe gemijmerd en dommelt hij in.
 De tekeningen mogen dan wat oubollig aandoen, ze zijn wel met verbluffend vakmanschap vervaardigd. Ze ademen de bedaarde, nachtelijke stilte en geven je het gevoel dat je de bladzijden zo stil mogelijk moet omslaan om niemand te wekken.
Quint Buchholz, een prominente illustrator in Duitsland, schildert zó realistisch en verstild, dat zijn platen bijna foto's lijken. Dat ze niet griezelig of 'plastic' overkomen, ligt aan het gebruik van zachte pasteltinten en aan de bijzondere schemer die als een soort spikkelige ruis over alle pagina's hangt. Het geeft het hele boek een geheimzinnige sfeer, om bij weg te dromen. |