 |
“Ik ga niet beschrijven hoe ik eruit zie. Wat je ook denkt, het is vast erger.” August Pullman (10) heeft een mismaakt gezicht, vooral veroorzaakt door het Treacher Collins syndroom. Volwassenen bekijken hem alsof ze in een citroen hebben gebeten, kinderen beginnen te brullen. Geen wonder dat ‘Auggie’, die thuisonderwijs kreeg, zijn eerste jaar op een echte school met angst en beven tegemoetziet.
Het verhaal over dat jaar had makkelijk een melodrama kunnen worden. Maar de Amerikaanse Palacio vindt in dit hartverwarmende debuut een afwisselende, lichte toon, soms geestig, dan weer ingetogen en gevoelig. Ze zet Auggie neer als een lief, grappig joch, dat zich dapper tussen de andere kinderen beweegt. Zo vraagt klasgenoot Jack aan hem: “Blijf je er altijd zo uitzien, August? Ik bedoel, kun je geen plastische chirurgie doen of zo?” Waarop Auggie grijnst en naar zijn gezicht wijst: “Hallo? Dit ís plastische chirurgie!” Hij heeft sinds zijn geboorte al 27 operaties gehad.
Auggie heeft zelfspot, maar het komt toch hard aan als hij Jack hoort zeggen dat die alleen met Auggie omgaat, omdat een leraar hem dat gevraagd heeft. Palacio laat scherp zien hoe achterbaks kinderen kunnen pesten. Schoolgenoten spreken bijvoorbeeld af dat wie Auggie aanraakt een halve minuut heeft om zijn handen te wassen. Anders krijg je ‘de Pest’. Maar volwassenen zijn minstens zo erg: een moeder photoshopt Auggie van de klassefoto, omdat ze niet naar hem kan kijken.
Afschuwelijke voorbeelden, die door je ziel snijden. Toch zijn het vaak de momenten waarop iemand aardig tegen Auggie is, die het meest ontroeren. Zoals de knappe Summer, die meteen vriendschap met hem sluit, of zelfs de hond Daisy, die Auggies gezicht aflikt ‘alsof het haar lievelingsgezicht was’.
Naast Auggie komen, in aparte delen, andere personages aan het woord, telkens levendig en authentiek. Zoals zus Via (15) die vertelt hoe alle aandacht in het gezin altijd naar haar broertje gaat. Die perspectieven nuanceren mooi het beeld van Auggie.
Het schooljaar eindigt, wensvervullend Amerikaans, in een triomf voor Auggie. En vooruit, de les over aardig zijn voor een ander, ligt er ook wel wat dik bovenop. Maar dat laat onverlet dat Palacio een prachtig, warm, integer en zelfs inspirerend portret van een onvergetelijke jongen heeft geschreven.
R.J. Palacio: Wonder. Uit het Engels vertaald door Esther Ottens. Querido, Amsterdam; 352 blz. € 16,95. Vanaf 12 jaar.
|