 |
De jeugdliteratuur heeft dringend behoefte aan jong literair talent. Er zijn best jonge schrijvers - meer dan ooit lijk het soms - maar de hoeveelheid talent houdt niet over. Zelden staat er een jeugdige auteur op van wie je in alle redelijkheid kunt verwachten dat die de jeugdliteratuur verder gaat helpen en over dertig jaar nog mooie(re) boeken schrijft. Zo'n talent is wel Gideon Samson (24), die voor zijn debuut 'Niks zeggen!' (8 +) vorig jaar meteen een eervolle vermelding van de Griffeljury kreeg. En nu levert hij opnieuw een sterk boek af, voor jonge pubers dit keer.
Zo'n nieuwe doelgroep is al een uitdaging, maar Samson maakt het zich extra moeilijk met een statische setting, een complexe vorm en een andere stijl. Hoewel hoofdpersoon Belle (12) het hele boek haar ziekenhuisbed niet uit komt, gebeurt er voldoende om haar heen om de spanning erin te houden. In haar schrift tekent ze bovendien herinneringen op, die vooral gaan over de gespannen verhouding en scheiding tussen haar ouders. Die flashbacks springen van het recente verleden steeds verder terug. Samson brengt er knap lijn in door een soort omgekeerde chronologie: hij verwijst in bijna elke herinnering subtiel naar iets wat in de tijd eerder is gebeurd, maar waar je pas later over leest.
En dan die opvallende stijl: korte, afgemeten zinnen en veel spitse en bitse dialogen. Hoewel Samson het stugge staccato wel wat overdrijft, past de taal bij de sfeer van het verhaal: Belle is boos op haar ziekte, op Brie en Mek, die net doen alsof ze haar beste vriendinnen zijn, op haar kinderachtige ouders, op iedereen die medelijden met haar heeft.
Belle uit zich met (cynische) rotopmerkingen: haar kamergenoot Jantje jaagt ze de stuipen op het lijf door te zeggen dat ze in het dodenkamertje liggen. Ze zegt dat haar moeder te dik is en naar sigaretten stinkt en papa krijgt er ook van langs: zijn beloftes zijn net 'uitslagen van een medisch onderzoek. Ze klinken prachtig. En je hebt er niks aan'.
Toch krijg je geen hekel aan bitchy Belle, omdat ze ook erg grappig is en haar kwetsbaarheid toont. Bijvoorbeeld in de openhartige gesprekken met haar lieve opa, over de hemel en de scheiding. ,,Ik huil op zijn schouder. 'Je trui,' zeg ik. 'Hij wordt nat.' 'Mooi zo,' zegt opa. 'Die gaan we dus nooit meer wassen. Dit wordt mijn lievelingstrui. Mijn tranentrui.'"
Gideon Samson: Ziek. Leopold, Amsterdam. ISBN 9789025853327; 124 blz. € 12,95. Vanaf 12 jaar.
Lees ook de recensies over andere boeken van Gideon Samson:
|