 | Eigenlijk heet ze Jennifer Jones, maar ze noemt zich Alice Tully. Als ze na zes jaar gevangenschap vrijkomt uit een jeugdinrichting, probeert ze met een nieuwe identiteit te ontkomen aan de schandaalpers. Die ligt overal op de loer om haar te ontmaskeren en het drama uit haar kindertijd op te rakelen. Op tienjarige leeftijd vermoordde Jennifer haar buurmeisje en die gebeurtenis houdt het land bij haar vrijlating opnieuw in zijn greep.
Wat maakt van een kind, dat wij doorgaans beschouwen als een onschuldig wezen, een moordenaar? Op die vraag is natuurlijk geen algemeen antwoord te geven. Maar de Britse schrijfster Anne Cassidy schetst in haar beklemmende psychologische jeugdthriller 'Zoeken naar JJ' wél een plausibel beeld van hoe het zou kúnnen gebeuren.
De kern van haar verhaal: een tienjarig kind gaat niet berekenend te werk, maar handelt in dit soort gevallen in een vlaag van instinctieve agressie. Het is een daad in het schemergebied tussen opzet en ongeluk.
Doordat Cassidy de psychologische aanloop en het moment van de moord zo secuur en subtiel beschrijft, is het moeilijk om geen medelijden met Jennifer te hebben. Dat is een kracht van dit boek, maar ook de zwakte. De rauwheid is daarmee af en toe uit het verhaal. Op die momenten leest 'Zoeken naar JJ' als een softe pageturner.
Als Jennifer uit de gevangenis komt, leidt ze een schichtig, eenzaam en berouwvol leven. Ze denkt bijna de hele dag aan het afschuwelijke voorval zes jaar geleden en reconstrueert hoe ze zo heeft kunnen ontsporen. Jennifer werd door haar moeder jarenlang emotioneel verwaarloosd en raakte ook nog verwikkeld in een machtstrijd binnen haar vriendinnenclubje. Tijdens een ruzie met haar buurmeisje overviel haar een overweldigend gevoel van verlatenheid en teleurstelling in het leven en dat bracht haar tot haar daad. Jennifer komt jaren later tot de aangrijpende conclusie dat ze zelf ook stierf toen ze het meisje ombracht. |